costarica-mathijsenlianne.reismee.nl

Dag 11

Als om half 7 de wekker gaat zijn we eigenlijk al wakker. We pakken snel onze spullen in, gooien de tassen in de auto en ontbijten om 6:50uur met pannenkoeken, rijst met bonen en gebakken ei om vervolgens richting nationaal park Monteverde te scheuren. Om half 8 komen we aan en zien al een kleine rij verschijnen voor de kassa (waarom is iedereen hier zo super vroeg???). Gelukkig mogen we naar binnen en beginnen een wandeling van ongeveer 3uur.

Monteverde is geen regenwoud maar een wolkenwoud. Ligt op ongeveer 1,5km boven zeespiegel en het is er, zoals de naam al doet vermoeden, altijd bewolkt. Blijkbaar vinden de dieren ook niet zo fijn dat het bewolkt en erg mistig is, want erg veel actie is er niet. Het begint allemaal nog wel hoopvol als gelijk bij de ingang een capucijnaapje zich laat zien. Dit schijnen de meest brutale apen te zijn die er bestaan, als je even niet oplet gappen ze je spullen uit je tas. We lopen eerst over een pad richting de waterval van Monteverde, niet echt heel erg indrukwekkend, maar wel leuk om te zien. Halverwege schiet er een verlegen paca over de weg, helaas te snel voor de foto. We wandelen door in de richting van het uitkijkpunt, waar je, als je goed kijkt, de pacifische oceaan aan de westkust en de Caribische zee aan de oostkust goed kunt zien. De enige voorwaarde hiervoor is dat het een beetje helder is... Het pad leidt ons over een hoge hangbrug waar je mooi om je heen kunt kijken en een paar kilometer verderop is dan het oh zo lang verwachte uitkijkpunt. Hier is natuurlijk geen zak te zien, aangezien je zowat struikelt over de wolken.

Onze hoop is dan ook gevestigd op de terugweg! Hier zien we gelijk al een paar schattige vogeltjes die het gevaar van de toeristen nog niet inzien. Ze komen verassend dichtbij en laten zich gerust op de foto zetten. We hebben even stilgestaan, waardoor er nu een gezin met een heel vrolijk schreeuwend meisje vlak achter ons loop. Als we nog íets willen zien, moeten iets sneller lopen dan de heenweg. En nadat we onze achtervolgers hebben afgeschud komen de aapjes wel weer tevoorschijn, deze genieten lekker van een paar noten en laten zich niet door ons storen. Als we weer bij de auto zijn lopen we toevallig langs het kolibrie café. Hier hebben de eigenaren een soort bakjes opgehangen met super zoet water met als gevolg dat het hier stikt van de kolibries, gaaf om te zien.

We rijden verder in de richting van La Fortuna, een dorpje aan de voet van de Arenal vulkaan. De vorm van de Arenal komt rechtstreeks uit de Donald Duck, een perfecte kegel met een mooi rookpluimpje met aan de voet een mooi meer.

We eten wat in La Fortuna en rijden naar onze slaapplaats. Mathijs is voor vanavond de gids van de nightwalk en hij zegt dat het een kikkerrijk tochtje beloofd te worden... Beestjes horen we tijdens onze wandeling zat, maar ze willen zich niet echt laten zien. Gelukkig vinden we aan het eind van de tocht nog een joekel van een kikker , wat de avond weer goed maakt! We douchen lekker, kijken een halve film en gaan om 10 uur (!) naar bed.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!