costarica-mathijsenlianne.reismee.nl

Dag 15

En weer slapen we vannacht heerlijk! Tegen 7uur worden we wakker en pakken we de tent in! We horen van alle kanten hoe fantastisch onze daktent wel niet is, wat ons toch wel een beetje goed doet. Hoewel we soms ook graag in een hostel slapen, is zo'n tent toch ook wel weer lekker knus en primitief. We ontbijten met van wat gisteren is overgebleven: ei, kwark en een beetje yoghurt en nemen tegen 9 uur afscheid van onze Euraziatische plaatgenoten. Een Italiaan, een Rus, een Engels stel, 2 Duitse meiden, een wasbeer en wij. Geen Noord, - Midden of - Zuid-Amerikaan te bekennen.

We willen morgen Sarapiquí bereiken, wat vanaf Tamarindo een kleine 8uur rijden is. Dit is te ver voor ons en we besluiten in de buurt van Rio Celeste een nacht te overnachten. Rio Celeste is een heel blauwe rivier, gek om te zien, met halverwege ergens een warmwaterbron, en ligt in de buurt van een vulkaan in een nationaal park. Rio Celeste is 3 uur rijden waardoor we daar om 12 uur aankomen. We eten snel een broodje en trekken, omdat we gelezen hadden dat het er erg modderig kan zijn, onze wandelschoenen maar aan. Voor de zekerheid nemen we ook maar een regenjas mee...

We kopen een kaartje, ook hier is niks gratis, en beginnen aan de wandeling door het bos. Er loopt 1 pad, 3 km heen en 3 km terug. Als we nét het park binnenlopen begint het knetterhard te regenen, maar wij, als vaste klant van de Decathlon, zijn uitermate goed voorbereid en trekken onze regenjassen aan. De bui duurt ongeveer 5 minuten, doen onze jassen weer uit, en als het verharde pad ophoud begint het hier en daar glibberig te worden, maar niet echt om ons druk over te maken. We wandelen eerst in de richting van de waterval en het begint al een behoorlijke drekbende te worden. Eenmaal bij afslag waterval moeten we een stuk of 100 treden naar beneden lopen, en bij trede 99 begint het weer knetterhard te regenen, dus gaan de regenjassen weer aan. De waterval is mooi om te zien, was ons wel 100 treden neer en weer terug waard, en ook nu is het na 5 minuten weer droog.

We lopen de trap weer omhoog en gaan verder tegen de rivier in, door het bos. We begrijpen nu waarom aan het begin van het park laarzen verhuurd werden.. de regen heeft alles verandert in een modderbad, niet te zuinig. De wandeling begint meer een tot-je-nek-in-de-drek wedstrijd te lijken. We laten ons niet uit het veld slaan en lopen over de uit de modder stekende stenen langs de rivier naar boven. Tussen rotsen door en over boomstammen heen, het is een heel geklauter. We komen bij een uitkijkpunt waar we even wachten, uiteraard is het hier weer bewolkt en is er geen zak te zien. Voor de vergezichten hoef je niet naar Costa Rica te gaan! We lopen verder door over het modderig pad en komen bij een uitkijkpunt waar de blauwe rivier zich mengt met het warme water afkomstig van de bron. Hier is het zicht wel goed en de blauwe rivier is bijzonder om te zien. Helaas begint het voor de 3e keer ontzettend hard te regenen, dus de jassen gaan weer aan, en moeten we steeds meer moeite doen om tussen de steeds groter wordende plassen uitstekende stenen te vinden. We klimmen weer over boomstammen en rotsen en lopen in de stromende regen over een hangbrug. De regen wordt als maar onbenulliger als we zwavel beginnen te ruiken. We lopen langs de bron, maar door de heftige regen besluiten we maar door te lopen. Weer over een hangbrug en een lange trap af.. De plassen water beginnen steeds meer pad in beslag te nemen, en langzaam beginnen zich riviertjes over de weg te vormen. Onze broeken zijn echt helemaal doorweekt en we hebben het moment bereikt dat het geen verschil meer maakt of we nu op de uitstekende steen stappen of dat we tot onze enkels in een plas met water staan. Onze voeten zijn al zeiknat. Het begint nu ook nog eens te onweren en besluiten per direct terug te gaan, en snel! Terug over het modder pad, door de plassen water, de lange trap op, over de hangbrug, de bron slaan we over, langs de zwavellucht, weer een hangbrug, springen over de rotsen en boomstammen, de blauwe rivier en het uitkijkpunt slaan we ook over.. en als het eindelijk weer iets droger begint te worden zijn we weer bij de waterval. Zeiknat komen we weer bij de auto en we zijn toe aan een warme douche.

We rijden ons afgespoken slaapplek voorbij en rijden door tot aan La Fortuna, een bekend dorp. We boeken deze keer, wegens slechte ervaringen, niet bij Rio Danta hostel, maar in een andere, veel groter hostel. Helaas is er als we aankomen iets verkeerd gegaan bij onze boeking. Alle kamers zijn vol, er is geen plaats meer in de herberg.. gelukkig is er nog wel plaats bij het zusterhostel (helaas niet eentje waar alleen maar zusters rondlopen), maar dit is wel een iets luxere versie. De prijs blijft wel hetzelfde, belangrijk! We belanden in een mega chique resort met, zwembad en poolbar, toevallig nét vanavond een bbqtje, fijne privedouche en hangmatten.. fijnnnnnn!

Ondanks de barbecue doen we onze eigen boodschappen en koken nasi, kan niet anders dan dat alle gasten jaloers op ons zijn. Na het eten gaan we lekker zwemmen, en als we uitgezwommen en gedoucht zijn stormt iedereen naar buiten.

Honderden paarden, met berijder, lopen voor het resort langs. En als we ze volgen belanden we in een regelrecht festival. Overal paarden, overal mensen, volksdansen, marktkraampjes, muziek, we missen even de bar.. maar het is wel gezellig. Als we terugkomen in het resort is de poolparty losgebarsten en kunnen wij, vanuit de hangmat, meegenieten hoe iedereen zich langzaam maar zeker tijdens de beerpong laf afzuipt. Als het goed is, is het om 11 uur stil. Hopelijk...

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!