Vandaag is het zondag, dat betekent s ochtends normaal gesproken uitslapen tot 9uur en naar de kerk. Helaas zijn we om half 8 alweer wakker en is er geen Nederlandse kerk te vinden hier. We moeten voor 11 uur uitchecken en de rit naar onze volgende overnachtplaats is kort, dus we doen het rustig aan. De keuken is vol in gebruik door onze mede resortgenoten, maar wij weten een mooi plekje bij het gasstel te bemachtigen waar we voor onszelf verrekte goeie pannekoeken bakken, mét Nederlandse stroop, en we delen niet! Er is trouwens ook geen spoor te bekennen van de beerpongploeg van gisteravond, maar die lusten toch vast nog geen pannenkoeken nu... Na het afwassen pakken we onze tassen in en rijden in de richting van Puerto Viejo de Sarapiquí.

Puerto Viejo betekent 'oude haven' en Sarapiquí is een grote rivier die vanaf de bergen van de vulkaan Poàs tot aan de grens van Niguara stroomt. Puerto Viejo de Sarapiquí was vroeger de belangrijkste haven van Costa Rica. De rit duurt ongeveer anderhalf uur en leidt ons door onder andere de big city of San Miguel (+/- 100 inwoners) wat ons spontaan zin doet krijgen in een heerlijk Spaans biertje. Helaas moeten we nog even rijden, dus slaan we die over. Onze wifi-hotspot heeft het gisteren begeven en we kunnen het niet meer aan de praat krijgen, en zelf roamen voor €2,07 per MB vinden we iets te veel van het goede.. hierdoor werkt onze navigatie niet optimaal, met als resultaat dat we onze slaapplaats niet kunnen vinden. We rijden heen en weer, links en rechts zoekend, en eindigen ergens bij mensen in de achtertuin om de weg te vragen. 100 meter verderop aan de rechterkant van de weg, met mega borden aangegeven en waar we minstens 3 keer zijn langsgereden staat de herberg voor vanavond.. hoe stom kun je zijn.

We logeren achter een soort wegrestaurant in een mooi klein kamertje met een tuintje. Het eerste wat we doen is onze kleren buiten over het bankje gooien, de rest komt later... Meteen worden we vergezeld door een veel te dikke luie, maar lieve hond die op de deurmat gaat liggen. Achter het wegrestaurant stroomt de Sarapiquí waar je schijnbaar heerlijk kunt zwemmen, dat willen we natuurlijk zien. Met de auto rijden we die kant op, aangezien er dikke wolken in de lucht hangen en onze was buiten ligt te drogen, en daar aangekomen stikt het van de plaatselijke jeugd. Mathijs voelt zich niet op z'n gemak hier en maakt dat hij wegkomt, Lianne wordt uiteraard ook meegenomen! Weer bij de herberg aangekomen beginnen we maar met koken, in de stromende regen, onder ons mooie afdakje. Ondertussen houdtde hond ons weer gezelschap en begint er een papagaai in de bosje te schreeuwen. Best gezellig hier!

We hebben eten gekocht waarvan we niet precies weten wat het is, maar er is in ieder geval vlees. Het eindresultaat is pasta met rundvlees, dat zat in het onbekende doosje, met verschillende soorten groenten. Intussen is het stikdonker geworden om 18:30 uur en zitten we nogsteeds buiten onder het afdak onder de lamp, maar door de muggen die daar ook zitten worden we naar binnen gepest. We doen de afwas in ons fonteintje in de badkamer en gaan lekker film kijken.

22 uur geven onze telefoons het op en ook wij moeten nodig opgeladen worden. Morgen om half 8 hebben we weer ontbijt. Welterusten!