Net als je denkt dat de hele dag eigenlijk wel goed is gegaan en je lekker ligt te slapen, word je om 23.00 uur ruw gewekt door de hond van de camping die keihard zit te blaffen en piepen. Dit gaat ongeveer een kwartier door en volgens ons is iedereen in de omgeving nu weer wakker en nuchter. We vallen, met het geluid van de zee op de achtergrond, weer vredig in slaap, maar tegen 2 uur begint het erg hard te regenen en te onweren. Onweer is niet Liannes favoriete weer en daarbij komt ook nog eens kijken dat ons tentje niet helemaal bestand is tegen zulke harde regen. Langzaam maar zeker begint er wat naar binnen te druppelen en om half 6 is Lianne het zat. Uit bed maar weer, en half 7 is het tentje weer (zeiknat) ingepakt... Goeiemorgen!

Na het ontbijt rijden we richting Cahuita nationaal park waar we een wandeling maken door het bos. We zijn erg vroeg en de regen is bijna opgehouden als we naar binnen lopen, wat in ons voordeel is. De dieren komen net weer tevoorschijn en springen ons links en rechts om de oren. We zien grote sprinkhanen en spinnen, eekhoorns, slangen, grote krabben, vogels, aapjes en aguti's (giga hamsters). Helaas nog geen kolibries, toekans of luiaarden, maar daar is nog tijd genoeg voor..

We rijden, in het zonnetje, door richting Cartago, en door een gemiste afslag hebben we deze keer de iets minder toeristische route. Zandwegen met grote gaten in de weg, waar zelfs onze jeep moeite mee heeft. Gelukkig zijn we snel weer op de verharde weg en belanden tussen de wandelaars. De hele weg van Turrialba tot aan Cartago, 30km met erg veel hele steile en hoge heuvels, komen we wandelaars achterop. We vermoeden dat het de Cartogaanse vierdaagse is en de familie Nijkamp wordt ingelicht.

Bij gebrek aan een camping en behoefte aan douches slapen we vannacht in een hotel. We schrikken even van de luxe, maar dit is wel erg fijn. Snel de kleren uitwassen en ophangen en hopen dat ze morgen weer droog zijn. We rijden naar het centrum van Cartago en zien onze wandelaars weer overal. Duizenden mensen in een grote stoet die richting het centrum lopen, we stellen ons voor dat dit de Via Gladiola is. We missen alleen de medailles bij de 'gefinishte' wandelaars die ons tegemoet komen.. na een poosje wijken we even af van de wandelroute, zwartlopen is niks voor ons, en bekijken het centrum van de stad. Cartago is de eerste Spaanse nederzetting in Costa Rica en oude ruïnes en de basiliek uit de 16e eeuw staan nog in het centrum. Ook rondom deze gebouwen zijn de wandelaars in overvloed aanwezig. Als we weer terug zijn in het hotel, zien we op het nieuws dat we net een stukje hebben meegelopen met de grootste en bekendste bedevaartstocht van Costa Rica. Dat verklaart een boel.

Buiten is het weer gaan regenen, maar wij zitten er warmpjes bij vanavond. Mission impossible is op tv (jaja) en we hebben ons voorgenomen om niet zo vroeg te gaan slapen. Het zal mij benieuwen...