Ook vandaag worden we standaard om half 6 wakker. Dit keer door de geluiden van brulapen en vogels. Het zonnetje schijnt lekker door het ventilatiegaas en begint al behoorlijk warm te worden. Mathijs gaat om 6uur uit bed en op pad om de omgeving te bekijken. Alles is nog mooi rustig en Uvita is in diepe slaap. Met de camera op zak loop ik een willekeurige kant uit en beland op een afgelegen zandpad, waar je van alles om de oren vliegt. Fel rood gekleurde vogels, kolibries, een papegaai, sprinkhanen, duiven... en roofvogels zweven overal door de lucht! Een fantastisch gezicht. Bij de tent wacht een ongeduldige Lianne en tijdens het ontbijt worden alle foto's geshowed.

Voor het hotel/camping staan een paar verroeste fietsen, waar we uiteraard wel mee overweg kunnen, welke we mogen gebruiken om de omgeving te verkennen. Uvita staat bekend om de toekan, en deze zijn volgens de eigenaar in massa's te vinden aan het strand. We pakken de fietsen en gaan, op advies van de eigenaar, in de goede richting naar Nationaal Park Marino Balenna. Van hieruit gaan veel boten de zee op om walvis te spotten, maar aangezien je hiervoor moet betalen passen we.

We lopen over een fantastisch strand, met aan de ene kant het geluid van de ruige stille oceaan en aan de andere kant de stille, machtige jungle. Voor de rest geen kip te bekennen.. erg indrukwekkend. Helaas voor ons geen toekans, en aangezien de zon flink schijnt gaan we snel terug naar de fietsen en terug naar onze auto. We nemen afscheid van de 'camping'baas en rijden langs de oceaan richting het zuiden.

Vlak bij Puerto Jiménez, waar we vannacht blijven slapen, zit een cacaoplantage. Hier schieten we naar binnen en krijgen een rondleiding van een overenthousiaste jongen. Naast cacao verbouwen ze hier ook nog super veel fruit en andere producten, zoals de steevrucht, banaan, appel, mango, vanille, kaneel en uiteraard cacao. We kijken, luisteren, proeven, vrijven bladeren over ons hoofd en genieten van alles wat de jongen ons verteld. Lianne is alleen gefocust op het woord chocola, en als het moment daar is wordt er dan ook flink geproefd..! We rijden door naar Puerto Jiménez, camping Adonis, vernoemd naar de eigenaar. Gelijk duiken we de zee in.. genieten! Als we onze kleren net weer aan hebben begint het hard te regenen. De eigenaar vind ons blijkbaar zielig en helpt ons onze auto onder een groot dekzeil te rijden, wij staan in ieder geval droog vannacht.

We lopen richting het centrum van het dorp, maar hoe verder we komen, hoe harder het begint te regenen en we duiken snel, hoe toevallig, een café binnen. De vriendelijke Amerikaanse eigenaar vraagt ons waar we vandaan komen en wat we gaan doen, en nadat we vertellen dat we op weg zijn om een ticket voor nationaal park Corcovado te kopen begint hij te fronsen. Zonder gids kom je het park blijkbaar niet binnen en alle gidsen voor morgen zitten vol. Gelukkig kent onze nieuwe vriend iedereen in het dorp en de telefoon wordt tevoorschijn gehaald. De beste man is van 16uur tot 19uur maximaal aan het bellen, en uiteindelijk hebben we een gids voor overmorgen welke gelijk even langskomt om zich voor te stellen. Ideaal zo'n amerikaan. Ondertussen hebben wij lekker genoten van ons diner en een paar drankjes, en is onze tocht naar het centrum niet meer nodig.

Het is nu 21uur, pikkedonker en we zijn moe. Alle ticos, want zo noemen Costa Ricanen zichzelf, sloten na het gesprek af met het motto van Costa Rica. Wij gaan naar bed en doen het zelfde: Pura vida! - geniet van het leven!